გენდერული სახელფასო სხვაობა შრომის ანაზღაურებასთან დაკავშირებული გენდერული უთანასწორობის მნიშვნელოვანი მაჩვენებელია და მკაფიოდ წარმოაჩენს იმ კომპლექსური სოციალური ფაქტორების არსებობას, რომლებიც მას განაპირობებს.

საქართველოში პროფესიები გენდერის მიხედვით მკვეთრად დაყოფილია. ერთ-ერთი მაღალნაზღურებადი სფერო, რომელიც კაცებითაა დომინირებული, საინფორმაციო ტექნოლოგიებია. გაეროს ქალთა ორგანიზაციის საპილოტე ინიციატივა სწორედ ამ უთანასწორობის შესამცირებლად შემუშავდა.

ლელა სეთურმა და მზია ჯაბიშვილმა ერთმანეთი გასული წლის ნოემბერში, პროფესიული გადამზადებისას, კულინარიის კურსებზე გაიცნეს. ორივე მათგანი ახმეტიდან იყო (აღმოსავლეთ საქართველო, კახეთის რეგიონი), რამაც მათ დაახლოებას ხელი კიდევ უფრო შეუწყო.

ქვეყნის კანონმდებლობის მიხედვით, ორსული, ახალნამშობიარები და მეძუძური ქალები დამსაქმებელმა დედის ან ბავშვის ჯანმრთელობისთვის საზიანო ან განსაკუთრებული რისკების შემცველ სამუშაოზე არ უნდა დაასაქმოს.

გეგარკუნიკი და შირაკი სომხეთის ყველაზე ღარიბი რეგიონებია, ამიტომ აქ მცხოვრები სოციალურად დაუცველი ქალების დასაქმების შესაძლებლობების გაზრდა პროექტის „ქალთა ეკონომიკური გაძლიერება სამხრეთ კავკასიაში“ ერთ-ერთი პრიორიტეტია.

ახალი კვლევის თანახმად, ქალი მიგრანტები, რომლებიც საქართველოდან სამუშაოს საშოვნელად არიან წასულები, ხშირად ხანგრძლივ მიგრაციას თავს ვერ აღწევენ. ისინი ქვეყნის ფარგლებს გარეთ მუშაობის შეწყვეტას განუსაზღვრელი დროით დებენ, რადგან საქართველოში მყოფ ზრდასრულ შვილებს, მათი ფულადი გზავნილების გარეშე, ადეკვატური საარსებო საშუალებების უზრუნველყოფა არ შეუძლიათ.

ქალები სამუშაო გარემოში დისკრიმინაციის სხვადასხვა ფორმას განიცდიან, მათ შორის, დისკრიმინაციას დაქირავების დროს, კარიერულ საფეხურზე წინსვლასთან დაკავშირებულ ბარიერებსა და ერთნაირი სამუშაოს შესრულებისთვის თანაბარი ანაზღაურების მიღების პრობლემებს. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში უმაღლესი განათლების დაწესებულებებს უფრო მეტი ქალი ამთავრებს, ვიდრე მამაკაცი, ამგვარი დისკრიმინაცია მაინც არსებობს, თუმცა ფაქტები აჩვენებს, რომ არადისკრიმინაციული სამუშაო გარემო, მრავალფეროვანი მუშახელი და ქალთა მეტი წარმომადგენლობა ყველა დონეზე ორგანიზაციის ეფექტურობასა და მოგებას ზრდის.